FLOEPERTJES

Een verhalenbundel van Marlous van den Hoven

 

Zij is moeder, oma, pianiste, koordirigent, en tenslotte als kers op de taart: auteur met de uitgave van haar eerste verhalenbundel: ‘Floepertjes’.

 

‘Het is al jaren een droomwens,’ vertelt Marlous Smit - van den Hoven in haar gezellige woonboerderij in De Heurne (Achterhoek). ‘Alleen kwam het er nooit van’.

 

Lange jaren werd zij in beslag genomen door het runnen van haar grote gezin. Liefst vier dochters en drie zonen werden daarin geboren, die allemaal sinds lange tijd hun weg in het leven gevonden hebben.

Het was een drukte van belang en omdat zo’n grote club veel kosten met zich meebrengt, verzorgde zij het intensieve huishouden altijd zelf.

 

‘Ik was er voor de kinderen en de bezigheden binnenshuis, mijn echtgenoot Joop zorgde voor de boodschappen en was verantwoordelijk voor het halen en brengen van en naar buitenschoolse activiteiten. Een auto zat er in die periode niet in, maar omdat alles per fiets of lopend goed te bereiken was, gaf dat niet zoveel problemen. Dagjes uit verliepen prima met bus of trein.

Joop was wiskundedocent aan het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam. Ikzelf ben pianolerares maar voor lesgeven was, toen de kinderen klein waren, te weinig tijd en gelegenheid.’

 

Naarmate die wat zelfstandiger werden kwam daar weer wat ruimte voor vrij. Marlous volgde diverse koordirectie-opleidingen en kwam zo van lieverlede meer in de muzikale activiteiten terecht, die jarenlang enigszins op de achtergrond waren geraakt. Zij dirigeerde zangkoren van uiteenlopende genres en leidde gedurende drieëntwintig jaar als pianiste ‘Salontrio Bonjour Madame’, samen met een violist en de tweede dochter die celliste is. Er waren veel leuke en bijzondere optredens door het hele land en soms daarbuiten.

 

‘Nadat iedereen was uitgevlogen, werd het herenhuis met drie verdiepingen wat te groot en te bewerkelijk voor ons. Bovendien waren we de drukte en problemen van de Rotterdamse binnenstad een beetje beu. Joop was intussen al enige tijd met pensioen en we besloten de hectiek van de stad te ontvluchten om op zoek te gaan naar iets op het platteland. Dat werd deze gerenoveerde boerderij waar we nu al bijna 16 jaar wonen.

 

Ik heb hier ook nog vele jaren zangkoren gedirigeerd met als laatste Gemengde Zangvereniging Bel Canto te Eibergen waar ik gedurende dertien jaar met veel plezier voor heb gestaan. Op den duur kavelde het ledental wat af wegens ziekte, verhuizing of ouderdom. Het was vaak lastig om aan nieuwe en vooral jongere zangers te komen om de bezetting op peil te houden. Het genre (licht klassiek, semi-populair, operette, afgewisseld met liturgische gezangen en volksliederen) spreekt de hedendaagse jeugd niet meer aan.

Al hadden we nog genoeg leuke plannen. Onder andere het instuderen van een speciaal voor de gelegenheid geschreven musical, gebaseerd op Nederlandstalige liedjes uit de jaren vijftig. De bedoeling was om het samen met de gelijknamige toneelgroep Bel Canto ter ere van ons 75-jarig bestaan uit te voeren. De muzikale begeleiding zou worden verzorgd door een groot accordeonorkest. We hadden een dergelijk project al eens jaren eerder gerealiseerd en dat was een groot succes gebleken. Het koor week daarmee ook enigszins af van de geijkte, platgetreden paden.

 

Jammer genoeg gooide een wel heel onwelkome gast genaamd ‘Corona’ roet in het eten, waardoor alles op losse schroeven kwam te staan. Toen we na maanden weer met een groepje in de zaal mochten repeteren, durfde maar een klein deel van de zangers dat aan. Zo hielden we nog veertien van de vijfendertig leden over in een heel onevenwichtige samenstelling. Wel genoeg sopranen, maar slechts één alt en drie mannen. De koorklank was volledig om zeep. Er waren bovendien wat bestuurlijke problemen. De vereniging moest worden opgeheven en liep daardoor het vieren van zijn derde jubileum mis.’

 

Toen het er onverwacht eenmaal zo voorstond, besloot Marlous niet meer naar een ander koor op zoek te gaan en van haar pensioen te gaan genieten. Maar er moesten natuurlijk wel genoeg bezigheden overblijven om de dagen te vullen. En dat werd o.a. het laten bundelen en uitgeven van een aantal verhalen, die zij al enige tijd op de plank had liggen. Het resulteerde tenslotte, na veel selecteer- en schaafwerk in de bundel ‘Floepertjes’. Het is de naam die een aandoenlijke, wat oudere verpleegkundige al kwekkend en redderend aan alle baby’s van een kraamafdeling gaf.

 

Kenmerkend voor de verhalen zijn humor, fantasie en hier en daar wat melancholie. De schrijfster neemt de lezer bij de hand in situaties van allerlei aard.

Een vluchtige eerste indruk:

We zien dat de combinatie jongens-voetbal-vijver niet erg geslaagd is; een sinterklaassurprise loopt uit op een klein drama. Na langdurig op school gepest te zijn, wordt er jaren later uitvoerig wraak genomen; een bekend sprookje krijgt een alternatief jasje; er vindt een tijdreis naar de middeleeuwen plaats; een succesvol concertpianist bezoekt het idool van zijn jeugd en wie heeft er ooit weleens last gehad van een hardnekkige stalker?

De reeks sluit af met een hartverscheurend, waargebeurd oorlogsverhaal. Wie daar meer over wil weten kan de eerste aflevering van het programma ‘Vergeten Helden’ van omroep Max terugkijken, die werd uitgezonden op 2 mei 2022. Marlous is daarin een van de geïnterviewde genodigden.

 

En er is nog veel meer. Maar lees het allemaal zelf in deze veelzijdige bundel. Overal verkrijgbaar maar het handigst is: rechtstreeks bij uitgeverij Boekscout. Prijs: € 21,50.

 

Intussen staat er een tweede boek op stapel, iets van heel andere aard. Maar daarover later meer.

 

https://www.boekscout.nl

webwinkel - titel zoeken - klik op het boek - bestellen