ANDERMANS BOEK
Mensen leven naast elkaar voort, bezoeken dezelfde vereniging, behoren tot hetzelfde kerkgenootschap of komen elkaar bij de buurtsuper bijna dagelijks tegen. Maar wat weet je van elkaar? Niet veel, eigenlijk bijna niets. Hoewel ik toch altijd zo tergend benieuwd ben naar andermans reilen en zeilen…! Dat heb ik van mijn moeder. Zij zei altijd: ‘Ik zou wel een vlieg willen zijn om te gaan kijken wat er daar of daar gaande is.’
Toen wij nog in Haarlem woonden kwam er een tijdje een SRV man aan de deur. Ik was indertijd met mijn vijf-, zesentwintig jaar weleens wat al te duidelijk nieuwsgierig naar bepaalde mensen in de buurt die mij om een of andere reden opvielen. Bijvoorbeeld naar een bepaald gezinnetje dat door zichtbaar armoedige omstandigheden uit de toon viel in de brave, burgerlijke buitenwijk. Het woonde een straat verderop. De vrouw zag er altijd een beetje verwaarloosd en gesjochten uit. In haar kielzog jengelden twee lichtgetinte zoontjes die sjofel gekleed gingen. Af en toe liepen we met onze kinderen gelijk op richting school. Ze uitte soms klaagzangen over het verven van de woonkamer omdat ze geen behang kon betalen. Of over nieuwe kleren voor de oudste die binnenkort zijn eerste communie deed. Dan zuchtte ze waar ze het geld nu weer vandaan moest halen. Een echtgenoot zag je nooit al bleek hij wel te bestaan. ‘Ziek’, zei de vrouw zonder enige vorm van uitleg. Ik durfde niet verder te vragen.
Maar de SRV man die bij iedereen aan de deur kwam zou er toch vast meer van weten. ‘Wat is er toch met die mensen aan de hand? En die man, altijd maar ziek? Wat heeft hij dan?’
Waarop de SRV man zich duidelijk niet tot een gemakkelijke roddel liet verleiden. Het viel even stil waarna hij vriendelijk maar beslist de wijze woorden sprak: ‘In andermans boek is het slecht lezen, mevrouw’.
Toen wij nog in Haarlem woonden kwam er een tijdje een SRV man aan de deur. Ik was indertijd met mijn vijf-, zesentwintig jaar weleens wat al te duidelijk nieuwsgierig naar bepaalde mensen in de buurt die mij om een of andere reden opvielen. Bijvoorbeeld naar een bepaald gezinnetje dat door zichtbaar armoedige omstandigheden uit de toon viel in de brave, burgerlijke buitenwijk. Het woonde een straat verderop. De vrouw zag er altijd een beetje verwaarloosd en gesjochten uit. In haar kielzog jengelden twee lichtgetinte zoontjes die sjofel gekleed gingen. Af en toe liepen we met onze kinderen gelijk op richting school. Ze uitte soms klaagzangen over het verven van de woonkamer omdat ze geen behang kon betalen. Of over nieuwe kleren voor de oudste die binnenkort zijn eerste communie deed. Dan zuchtte ze waar ze het geld nu weer vandaan moest halen. Een echtgenoot zag je nooit al bleek hij wel te bestaan. ‘Ziek’, zei de vrouw zonder enige vorm van uitleg. Ik durfde niet verder te vragen.
Maar de SRV man die bij iedereen aan de deur kwam zou er toch vast meer van weten. ‘Wat is er toch met die mensen aan de hand? En die man, altijd maar ziek? Wat heeft hij dan?’
Waarop de SRV man zich duidelijk niet tot een gemakkelijke roddel liet verleiden. Het viel even stil waarna hij vriendelijk maar beslist de wijze woorden sprak: ‘In andermans boek is het slecht lezen, mevrouw’.
Dit voorval doet me denken aan iets uit later tijd en van heel andere aard: een gebeurtenis rondom de musical Grease.
Grease is the word, is the word that you heard
It’s got groove, it’s got meaning
Grease is the time, is the place, is the motion
Grease is the way we are feeling
Het verhaal is overbekend. Danny en Sandy ontmoeten elkaar tijdens een vakantie en een zomerliefde bloeit op. De twee denken elkaar nooit meer te ontmoeten maar het lot beslist anders; ze blijken na de vakantie op dezelfde school terecht te zijn gekomen. Te midden van zijn vrienden is Danny niet meer die leuke jongen die Sandy voor ogen had. En na diverse verwikkelingen besluit Sandy ook maar niet meer dat leuke, onschuldige meisje van het strand te zijn. Dat blijkt te werken en uiteindelijk kunnen ze zich als stel aan hun vrienden presenteren. Eind goed, al goed. Het lijkt voer voor feministen, maar omdat het zich allemaal afspeelt in de jaren 50 en het vooral gaat om puberaal gestuntel en ongein onder een dikke suikerlaag, kan het door de beugel. Vanaf het moment dat de eerste tonen klinken van liedjes als ‘Summer Nights’, ‘Hopelessly devoted to you’, ‘We go together’ of ‘You’re the one that I want’ val je, ondanks alle bedenkingen, weer als een blok voor deze film.
De naam ‘Grease’ (vet) staat voor zowel de olie in de snelle, oude bolides waarin de jongens rondscheuren om de meisjes te imponeren, als op het vet dat ze met kilo’s tegelijk in hun haar smeren. Ja, natuurlijk ook om bij de dames in de smaak te vallen!
Jaren later studeerde ik een selectie van deze musical met een popkoor in. Er werd niet zoveel aan choreografie gedaan maar dit nummer smeekte om een dansje, vooral tijdens het spetterende slotstuk: ‘You’re the one that I want’.
Een Sandy en Danny waren snel gevonden. Ze imiteerden de pasjes zoals die in de film worden uitgevoerd. Maar er ontbrak iets: de magie tussen twee verliefde mensen. Sandy hield het al snel voor gezien en verliet het koor. Sandy 2 trad aan. En ja, nu sprongen de vonken er vanaf! Er hoeven verder weinig woorden aan verspild te worden. Sandy en Danny gingen zo hevig in hun rol op, dat deze, naar spoedig bleek, ook buiten de ‘Grease’ repetities bleef nazinderen. Je kon de spanning tussen die twee bijna aanraken. Niets mis mee behalve dat beiden getrouwd waren, kinderen…
De affaire kwam aan het licht, een heftig weekendje was het gevolg. De buitenwacht kon slechts raden naar de gebeurtenissen. Nieuwsgierig waren we allemaal. ‘Wat een romantisch verhaal’, verzuchtte ik. ‘Nou, twee huwelijken naar de knoppen, noem het maar romantisch!’ vond een ander.
De liefde overwint tenslotte. Ze ‘krijgen’ elkaar, net als in de film.
Wat wilde ik hier eigenlijk mee zeggen. Dat er heel wat jaartjes verstreken maar dat ik nog net zo nieuwsgierig ben als vroeger en graag een beetje in andermans boek mee lees. Wel ouder maar niet veel wijzer geworden, dus!
Maak jouw eigen website met JouwWeb