HEMELTJE!
Iedereen zoekt, denk ik, naar een bepaald houvast in het leven in de vorm van een religie of levensfilosofie en daar is op zich niets op tegen. Als je mensen die jouw overtuiging niet delen er maar buiten laat. En dat is juist wat velen niet opbrengen!
Ook in mijn werk word ik daar regelmatig mee geconfronteerd. Ik had ooit een Gereformeerd vrouwenkoor. Die dames zongen het mooie lied ‘Als geblüht der Kirschenbaum’ uit Der Vogelhändler van Carl Zeller. Daar komt als laatste zin in voor: ‘Ach Gott, er war ein schöner, schöner Mann’. Dat zongen sommigen ‘dus’ niet! Had ik toen maar internet gehad want ik zie hier zo twee alternatieven. Met: ‘Ach ja, er war…’ of ‘Ach, er war doch…’ was het probleem volledig opgelost. Ik weet waarachtig niet meer wat ik er toen van heb gemaakt.
Of neem mijn vroegere koor op de ‘Eilanden’, hoewel dat niet eens een kerkelijk koor was! Een onzintekstje luidde: ‘Hemel en aarde zullen vergaan, maar onze musici (3x) blijven bestaan!’ Een simpele canon die me bij ingeving eens te binnen schoot. Nee, dat konden ze niet zingen want er staat in de Bijbel… bladiebladiebla.
Het zal me niet meer overkomen maar net als je dan denkt dat je alles gehad hebt…
Last Christmas nog gebeurde het dat mijn popkoor een kerstprogrammaatje deed, samen met het koor van een zoon. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn een paar gemeenschappelijke, bekende nummers te zingen en daarvan was Gloria in Excelsis Deo er één. Waren er in mijn koor twee leden die ronduit weigerden het mee te zingen. Reden: ‘Wij zijn atheïst!’
Daar wil ik dan wel het naadje van de kous van weten dus bij nader doorvragen bleek dat zij moeite hadden met optredens in kerkjes, het zingen van kerstliedjes enzovoort. Aangezien ons kerstrepertoire voornamelijk over de Kerstman, Rudolph met het rode neusje, kastanjes in het haardvuur en rocken rondom de kerstboom ging, konden ze daar nog wel mee leven. Maar dit liedje was precies over hun grens!
Atheïsme. Dat was nog niet bij me opgekomen: om die reden geen kerstliedje te kunnen zingen waar niemand meer bij nadenkt. Hoe verzint iemand het! En weer diezelfde doordrammerige toon om mij van ‘de waarheid’ te willen overtuigen. Precies als verstokte gelovigen, alleen dit keer de andere kant op.
Mijn hemel! Ook een geheel misplaatste kreet in dit verband. Of, zoals Wim Sonneveld eens in een conference opmerkte: ‘Dan is het Katholieke volksdeel gekwetst, dan is het Protestante volksdeel gekwetst. Er blijft niemand meer over om te kwetsen!’
Gelovig, niet gelovig, Protestant, Rooms-Katholiek, Gereformeerd… En dan beperk ik me voor het gemak nog maar even tot de Nederlandse godsdienstcultuur.
Wanneer verschillende opvattingen elkaar ontmoeten, komt er heel wat agressie en haat jegens andersdenkenden los. Er werden in de geschiedenis niet voor niets talloze oorlogen over dit onderwerp uitgevochten! Maken de mensen het zichzelf moeilijker dan nodig is uit een soort bekeringsdrift? En waarom dan? Om gelijk te krijgen? Zich beter te voelen dan een ander? Eigen belangrijkheid op te krikken? Een gewichtige mening te ventileren? Vromer te willen zijn dan de Paus?
Waarom wind ik me hier eigenlijk zo over op. Omdat ik bij dergelijk fanatisme altijd het gevoel heb aan het kortste eind te trekken. Onwillekeurig voel ik me geprest me aan wensen van de ander te onderwerpen. Het is allemaal tot één noemer terug te brengen: iemand wil je zijn mening opleggen en afdwingen dat je deze uit oogpunt van beleefdheid en tolerantie respecteert. Tot zover: terecht! Maar er wordt vanwege Het Heilige Principe van die enkeling verwacht dat de meerderheid zijn hele planning omvergooit. Dat de mening van die ene doordrammer ten koste van alles vóór moet gaan.
Voer voor psychologen!
Doe wat je doet en ben wie je bent maar val er een ander niet mee lastig.
We hadden vroeger in Leiden een buurvrouw die altijd verkondigde: ‘Je mot de mense laten in de waarde die ze benne!’
En zo is het nu maar net!
Maak jouw eigen website met JouwWeb