MIDDAGJE BOCHOLT

Een uitstapje naar Bocholt, gezellig samen met mijn oudste dochter en lange tijd niet meer ondernomen omdat ons zonder test of prik maandenlang de toegang tot Duitsland was ontzegd. Ergens in 2023 mochten we weer normaal het terras op en een cappuccino bestellen plus een heerlijke Duitse Schnitzel. We kozen voor Café Extrablatt, Dat was onze, in betere tijden vaak bezochte, stamkroeg die zich bevindt op een breed brugplateau over de Bocholter Aa, vanwaar men van het mooie uitzicht over dit riviertje kan genieten. Vanaf die plek loop je zo het leukste winkelstraatje van de stad in, de Neustraße die naar de Rathausplatz met het Historisches Rathaus Bocholt leidt, met tal van boetiekjes en andere gezellige winkeltjes van allerlei aard.

Het was vast heel naïef om te denken dat het allemaal probleemloos mogelijk zou zijn. Pas nadat de bestelling geplaatst was merkten we het mededelingenbord op met de TESTPFLICHT-vermelding  dat voor de ingang van het terras stond. Zo klein was het nou ook weer niet maar we hadden het volkomen gemist. Ik probeerde mijn gevoel van onbehagen te verbergen want dochterlief had het reuze naar haar zin en maakte zich niet te veel zorgen. Het zou ook jammer zijn om een domper te zetten op onze vakantiestemming maar het zat wat mij betreft toch ineens een stuk minder geriefelijk.

Ik moet zeggen dat die Duitsers over het algemeen veel gedisciplineerder zijn dan de Nederlanders. In de het overdekte winkelcentrum Arkaden droeg iedereen zonder uitzondering de voorgeschreven Mundschutz  en zelfs op straat zag je er nog velen mee rondlopen. Zo’n snavel, weet je wel, waardoor iedereen eruit gaat zien als een aangeschoten loopvogel. De zon stond hoog aan de hemel, wat dan weer als nadeel had dat je enorm gaat zweten onder zo’n ding.

Zouden nu echt al die mensen zo’n testbewijs hebben, verbaasde ik mij hardop. Want het terras was behoorlijk drukbezet, al mochten er maar twee personen tegelijk bij een tafeltje aanschuiven. Pas wanneer er twee vertrokken kwam er weer plaats vrij voor de volgende klanten, die ook nog op het ontsmettingsritueel moesten wachten. Er ontstond al snel een enorme rij. Gelukkig werden wij niet opgemerkt en konden we zelfs zonder problemen de zaak in voor een sanitaire onderbreking.

Pfff…! We waren er gewoon tussen de controles door geglipt. Goed afgelopen en je hóeft tenslotte niet naar een restaurant, volgens onze toenmalige gezondheidsgoeroe.

Wordt dit het nieuwe normaal? Leven in een labyrint van regeltjes en met een voortdurend op uitbreken staande onweerswolk boven onze hoofden? Met het opgehouden vingertje dat ons al sinds 2020 achtervolgt en ons een nieuw geweten probeert op te dringen: dan moet je je maar laten testen/vaccineren. Eigen schuld, dikke bult!?

Het voelde een beetje dubbel. Thuisgekomen was ik eerst wel positief over de afgelopen middag. Ik had het nu, geheel onverwacht, toch maar mooi tot crimineel geschopt: had een heel reglementenbord genegeerd (al was het dan per ongeluk), was niet betrapt en ik had de Duitse staatskas niet hoeven spekken.

Maar intussen bleef ik toch op twee tegenstrijdige gedachten hinken. Niets ten nadele van het café. Prima bediening, aardige mensen, smakelijke ontbijtjes en lunches. Die mensen doen gewoon hun best. Het waren de niet aflatende maatregelen waardoor er over deze middag een grauwsluier viel en mijn negatieve mening toch de overhand kreeg.

 Zum Kotzen! Al zou dat een beetje zonde zijn van die overheerlijke Schnitzel!