LOVE IN THE AFTERNOON

Velen van de jongere generatie zullen zich Audrey Hepburn niet anders herinneren dan als een van de vele filmcoryfeeën uit de jaren vijftig en haar daarmee misschien in een adem noemen met Brigitte Bardot en Marilyn Monroe. Onterecht, want zij onderscheidde zich bewust van die generatie filmactrices die het vooral moesten hebben van hun sexy uitstraling. Wat in Audrey boeide waren juist haar puurheid en onschuld.

Kortgeleden was zij weer in het nieuws. Een Duitse postzegel waarop zij staat afgebeeld met een sigaret in haar mond dook in Duitsland toevallig op in een via internet aangeschafte verzameling. De zoon van de actrice, Sean Ferrer, protesteerde destijds tegen het uitbrengen van de zegel, met daarop de rokende actrice. Het stukje papier werd nu geveild voor 60.000. Tot dan toe was het bestaan van slechts vijf zegels bekend.

Je kunt gerust stellen dat haar leven opmerkelijk verliep met evenzoveel hoogte- als dieptepunten. Zij was in de eerste plaats een aristocrate en creëerde met haar man Mel Ferrer een bestaan van rondreizen van de ene mondaine locatie naar de andere. Minstens 50 koffers, volgepakt met kleding en huisraad vormden hun permanente bagage. Ook veel tafelzilver, schilderijen, porselein, vazen, asbakjes. En vooral veel en altijd wit linnengoed. Dit in navolging van haar moeder, barones Van Heemstra, die net als alle aristocraten van haar generatie gewend was aan het reizen naar favoriete kuuroorden of van de ene eigen villa naar het andere eigen landhuis.

Audrey’s grootste privédrama’s speelden zich af rond haar vele miskramen. Maar ook in haar carrière kreeg ze de nodige tegenslagen te verwerken. Het onschuldige, sprietdunne meisje met de lange hals en de bijzondere reeënogen beleefde haar grootste roem met films als Breakfast at Tiffany’s, Roman Holiday, Love in the afternoon, Sabrina. Zij diende jarenlang als sprankelend voorbeeld voor de generatie van haar tijd. Eruitzien als zij was voor de, meestal vrouwelijke, fans bijna een hoger doel. Vandaar dat veel lange lokken onder de kappersschaar sneuvelden ten gunste van het fameuze rattenkopje.

De laatste door haar felbegeerde rol, die van Eliza Doolittle in My Fair Lady, liep uit op een schandaal waarna haar loopbaan van de rails raakte en zich niet meer herstelde. De film op zich werd een triomf en oogstte 12 Oscars maar zijzelf werd niet eens genomineerd. Wat een hoogtepunt in haar carrière moest zijn, werd het begin van het einde. Drie jaar en drie films later, in 1967 was er van het sprookje niets meer over en trok ze zich voor langere tijd in Europa terug. De vier films die daarna nog kwamen, waren nauwelijks de moeite waard. Audrey is in 1993 op 63 jarige leeftijd aan longkanker gestorven.