het suzuki swift syndroom

 

 

Weet je het nog? Op Koninginnedag 2009 klapte een tot dan toe onbekende man in een zwarte Suzuki Swift op het monument De Naald in Apeldoorn. Om precies te zijn om 11.50 uur. Hoewel het doel, zo bleek achteraf, de koninklijke familie betrof, miste hij de open bus. Hij veroorzaakte in een paar seconden dood en verderf bij 7 onschuldige omstanders. Daarbij liep hij zelf verwondingen op waaraan hij diezelfde nacht nog overleed. Je kunt dol zijn op de koninklijke familie of juist het tegenovergestelde ervaren maar het was hoe dan ook een daad die uiteraard door ieder weldenkend mens als verwerpelijk zal worden beschouwd. Wat gebeurde er daarna? Iedereen die in het bezit was van een zwarte Suzuki Swift was sindsdien vogelvrij en kon tot nog lang na de gebeurtenis een bekraste auto op de parkeerplaats aantreffen plus een paar afgerukte buitenspiegels. Autobezitters, die niets met het incident te maken hadden, kregen scheldkanonnades over zich heen of op z’n minst een opgestoken middelvinger. Het karretje was ook plotsklaps onverkoopbaar geworden, want wie wilde er nog in een dergelijk beladen vehikel rondrijden? Het is een mooi voorbeeld van de kortzichtigheid van mensen. Ze kunnen de dader niet straffen en storten zich vervolgens op mensen die er part noch deel aan hebben om lucht te geven aan boosheid en verontwaardiging. Werkelijk voer voor psychologen.

 

Je ziet het steeds opnieuw gebeuren bij elk incident waar de emoties hoog oplopen. Ook nu weer: de oorlog met Oekraïne. De meesten weten amper waar het over gaat maar volgens NOS en AD zijn de russen de grote boosdoeners. Dus die moeten uit de boot worden gewerkt. Met als resultaat dat alle contracten van dirigent Gergiev en andere Russische musici worden gecanceld. Sporters worden uit het veld gehaald, artiesten mogen niet meer optreden. Russen mogen niet deelnemen aan de Nijmeegse Vierdaagse, Russische winkeliers worden bedreigd, bedrijven geboycot. Uit die stemming voortvloeiend mogen Dostojevski en Tolstoi niet langer worden gelezen, Tsjechov’s toneelstukken niet opgevoerd en hoeft muziek uit die contreien niet meer te klinken. Weg dus met een eeuwenoude muziekcultuur met als grootste hoogtepunten Tjaikovsky en Rachmaninov. En trap Moessorgski ook maar in één moeite door van de kale berg af. Het is allemaal van een kinderachtigheid die bijna lachwekkend aandoet. Ware het niet dat dergelijke stemmingmakerij wel degelijk zijn weerslag vindt in de opinie van de massa. De mensen zijn gek op zondebokken. Als er niemand voorhanden is, creëren ze er wel een. Zijn de wappies tijdelijk wat minder actueel, dan gaan we gewoon verder met de Russen.

 

Het was allemaal al voorzien toen de grote plannen voor het hele coronacircus werden voorbereid. Terwijl het volk in de jaren 50 een walhalla van wederopbouw en een rotsvast vertrouwen in vrede-voor-de-eeuwigheid werd voorspiegeld, kwamen alweer de eerste plannen ter tafel voor een volgende, nog vuilere oorlog dan ooit in de menselijke geschiedenis had plaatsgevonden. Er zijn psychologen en sociologen op losgelaten om de uitvoering vooral gladjes, zonder veel tegenstand voor elkaar te krijgen. De mensen moesten te goeder trouw zijn en liefst snel in de geraffineerd uitgedachte leugens trappen. En de enkeling die het spel zou doorzien? Ach, daar maken we gewoon korte metten mee door het deze dwarsligger zo zuur te maken dat hij letterlijk geen leven meer heeft.

 

Hoe komt het toch dat de ‘zieners’ veruit in de minderheid zijn? Wat is het, dat zovelen de waarheid ontkennen, ook al houd je die pal onder hun neus? Ik dacht nog enige tijd dat de coronagelovigen een laag denkvermogen hadden, maar dat bleek allerminst zo te zijn. Massa’s intellectuelen die een hoge positie bekleden gaan mee met het bedrog van de overheid. Deze lieden een andere mening voorhouden heeft geen zin. Ze blijven zich simpelweg vastklampen aan het idee dat de regering het beste met de burger voor heeft. Als je voorzichtig probeert: luister hier dan voor één keer naar, stoppen ze hun oren dicht onder het zingen van een luid ‘lalala’. Of ze houden de hand afwerend op: daar praat ik niet over. Of ze pareren alles wat je zegt met onzinnige tegenargumenten.

‘Als het waar is zou het wel in de krant staan.’ Terwijl het hem daar juist aan mankeert.

‘We hebben we het nog steeds goed in Nederland’.

‘Wat is er mis mee om alles bij elkaar op je mobiele telefoon te hebben? Makkelijk toch!’

En dat alles met de grootst mogelijke arrogantie van de gelijk hebber, die vaak op niet meer dan meeloperij is gebaseerd.

 

Mensen laten zich graag beïnvloeden door de mening die het meest comfortabel lijkt. De snelle beloning wordt eerder gegrepen dan eentje in het verre verschiet. Men neemt vaccinaties met ongewisse bijwerkingen voor lief om nu, meteen restaurant en festival te kunnen bezoeken of op vliegvakantie te gaan. Men wacht niet af of de medicamenten worden goedgekeurd, wat misschien nog jaren duurt. Zo dat al gebeurt. Want in feite hadden die vaccins al in een veel eerder stadium moeten worden afgekeurd, gezien de veelvuldig optredende ernstige bijwerkingen en sterfgevallen.

 

Het voelt goed om bij een club te behoren, elkaar na te apen. Grote groepen tieners dragen niet voor niets allemaal dezelfde spijkerbroek, liefst van een trendy merk. Dat schept op deze beïnvloedbare leeftijd de veiligheid van erbij te horen. Dat nadoen van anderen is meestal kinderlijk, onvolwassen. Vooral als de weg van de minste weerstand wordt gevolgd en er aan het zelfdenkend vermogen geen al te hoge eisen worden gesteld.