LUNA

Elke week lopen ze langs ons huis: een ouder echtpaar van, naar schatting, begin 70 met een prachtige, nog jonge Berner Sennenhond, Luna. Luna blijkt hun buurhond te zijn waar zij een dag in de week op passen.

Een praatje is al snel gemaakt, temeer daar de hond bijzonder aanhalig is en best even heerlijk geknuffeld wil worden. Knuffelen is er in deze tijd niet zo veel bij dus ik neem er uitgebreid de tijd voor. Uiteindelijk laat Luna zich helemaal verzaligd met haar grote lijf tegen mijn benen zakken en loopt de conversatie ook op een eind.  Die gaat trouwens niet veel verder dan over het slechte weer en dat het gisteren veel aangenamer was. Of over een probleempje met de hond. Het drietal vervolgt daarna zijn weg en ik hervat de tuinklus waarmee ik bezig was.

Maar op deze middag komt er een ander onderwerp ter sprake: corona en de vaccinaties.

‘Zijn jullie het allemaal ook zo zat?’

‘Nou, en hoe! Maar volgende week komen er versoepelingen aan. De avondklok gaat eraf en we mogen weer met meer personen bij elkaar komen. En die vaccinaties komen ook goed op gang. Bij mij is de tweede prik vorige week gezet en hij krijg hem aanstaande vrijdag.’ De vrouw wijst naar haar man en beiden staan er glunderend bij.

'Ben jij eigenlijk al gevaccineerd?'

Ik antwoord maar met een onbetekenend ‘nog niet’ en heb geen zin om dat verder toe te lichten. Ik omzeil op die manier laf de waarheid en denk aan het formulier dat in kleine snippers in mijn prullenbak ligt. 

‘Helemaal nergens last van gehad’, deelt de vrouw mij nog ten overvloede mee.

Dan wandelen ze weer verder. Deze mensen nemen het gewoon zoals het komt, in het volste vertrouwen. Terwijl ik me al sinds maart 2020 voel als verdwaald op een buitenaardse planeet. Ben ik dan de enige die ‘de prik’ niet vertrouwt…?

Hier op onze Facebookpagina’s van gelijkgestemden vind ik mijn eigen mening volop terug. In het dagelijks leven echter, kom ik ze zelden tegen: kritische nadenkers. Niet dat ikzelf anders wil of zelfs kán!

Ik kijk ze na met even, heel even maar,  een klein steekje van jalousie om zoveel zorgeloosheid. De staart van Luna komt net boven de heg uit en kwispelt me vrolijk vaarwel.