BEZINT EER GE OMTVRINDT
'Ontvrienden' is in 2009 door Nederlanders gekozen tot woord van het jaar. Het is het verwijderen van contacten uit je sociale netwerksite. Tegenwoordig is het ‘in’ om kwaliteit boven kwantiteit te stellen en moeten er korte metten worden gemaakt met dat maar raak toevoegen van ‘vrienden’ die je niet eens kent. Misschien zou je sommige van je virtuele vrienden in het dagelijks leven wel ontlopen. Je hebt er immers geen idee van of ze plat praten, constant in hun neus peuteren of knallende winden laten. Overigens is ‘ontvrienden’ geen nieuw fenomeen. Een woordenboek uit 1892 geeft als betekenis van het woord: 'Van vrienden berooven' en 'Tot vijand maken'.
Wat drijft ons bij het maken van virtuele vrienden. Een van de voordelen van dergelijke sites is de vrijblijvendheid ervan. In die zin dat iedereen contact kan zoeken op een moment dat het hem/haar goed uitkomt. Als je iets anders de prioriteit wilt geven is dat een prima reden er een poosje mee te stoppen. Daar hoeft niemand zich over te verontschuldigen. Buiten dat heb je ook weleens gewoon geen tijd of kan je hoofd er niet naar staan. Vrijheid, blijheid.
Een virtuele vriendin staat niet onaangekondigd voor je deur met de doorgelopen mascara nog op haar wangen. Plus het verhaal dat haar toch al zo wankele verhouding met dat foute vriendje nu echt ten einde is. En dat op het moment dat je het eerste hapje van je zorgvuldig bereide maaltijd in je mond wilt steken op je enige vrije avond.
Dat voordeel van vrijblijvendheid is meteen weer een nadeel wat het duidelijkst tot uiting komt in de nonchalante manier waarop sommigen met het schrappen van die vrienden omgaan die ze toch eerder gastvrij hebben toegevoegd. Ik erger me daar groen en geel aan en zou tegen 'ontvrienders' willen zeggen: accepteer mijn uitnodiging dan niet of nodig mij simpelweg niet uit. Maar zo eenvoudig schijnt dat niet te liggen.
Je hebt, noem eens wat, 500 vrienden en ineens zijn het er 498. En het meest vervelende is dat je dan ook niet mag weten wie het zijn die jouw onbehagen op hun geweten hebben. De paar progjes die mogelijk maakten daar achter te komen zijn alweer verboden wegens privacyredenen. De hemel mag weten waarom want als je je privacy wilt bewaken, moet je sowieso niet in de weer gaan met sites als Hyves of Facebook.
‘Als je nu niet terug krabbel verwijder ik je n maandag dan krijg je de laatste en verwijder ik je meteen heb dus never en nooit van jou n krabbel gehad en aan kijkers heb ik niets…’
Deze tekst is niet van mezelf en de fouten krijg je er gratis bij. Ik kwam dit tegen bij mijn zoektocht naar ontvriend-verhalen. Het stond in alle ernst bij de krabbels van een collega Hyver.
Claimen, noem ik dat. Vooral de oudere generatie weet hier alles van en denkt onmiddellijk aan vroeger en de wekelijks verplichte zondagmiddagen bij weinig kindvriendelijke familieleden…
Netwerken gaat op die manier nog op het dagelijks leven lijken!
Er moet een tijd geweest zijn dat ik dit probleem niet had. Ja, zelfs totaal onkundig was van het bestaan ervan. Namelijk de tijd voordat ik me tot Hyves liet bekeren.
Ik werd ooit min of meer per ongeluk lid om de boel daarna zo’n anderhalf jaar braak te laten liggen. Maar hoe gaat dat. Ineens wilde de iedereen mijn vriend worden en begon ik de aardigheid ervan in te zien. En van het een het volgende… Van mensen die ik goed kende via via naar mensen die ik minder goed kende naar mensen die ik helemaal niet kende… Ik zag ook wat mogelijkheden om wat mij bezighoudt aan de man te brengen: mijn muziekjes, schrijfseltjes, foto’s.
En daarmee kwam het fenomeen ontvrienden in mijn leven. Want mensen die je nonchalant toevoegen, verwijderen je net zo gemakkelijk weer uit hun site.
Je zou kunnen zeggen: wat maakt het uit. En toch kriebelt het. Wat denk jij wel, dat je mij zomaar aan de kant kunt zetten. Alsof je de zolder hebt uitgemest en mij met wat andere spullen bij het grofvuil hebt gezet. Gewoon gedumpt, als afgedragen kleding in de zak van Max. Ja, ho effe! Weet je wel wie ik ben!? Je kent me niet eens.
De hamvraag is in deze kwestie misschien ook wel: wat kun je verwachten van Hyves en soortgelijke sociale netwerken. De hele dag door met de halve wereld kwekken en plaatjes van Betty Boop, Micky Mouse, mooie vrouwen, beertjes, poesjes, hondjes, elfjes, bloemetjes verspreiden? Zij die dat doen hebben daar blijkbaar de tijd voor. Drie keer op een dag goedemorgen lieverd ik kom je even een fijne ochtend wensen, met in de middag en avond nog een keer dit verhaal. En de volgende dag weer….goedemorgen lieverd, goedenavond lieverd… Alles opgeleukt met liefst bewegende plaatjes uit de massa’s plaatjesfabrieken die er in internetland rondzwerven. Lief bedoeld, dat zeker. Maar wees dan niet teleurgesteld als ik deze frequentie niet aankan omdat de tijd daartoe me domweg ontbreekt. Al reageer ik wel op alles wat binnenkomt. Alleen geen drie keer per week. Laat staan even zo vaak per dag. Door deze persoon werd ik dan ook verwijderd. Ik neem tenminste aan dat mijn karige respons de reden was want ook daar kom je nooit meer achter.
Wat mij trouwens verbaast in al het gekrakeel over Hyves versus Facebook is het feit dat je niemand hoort over de mogelijkheid waarin Hyves zich van andere sociale netwerken onderscheidt, namelijk het pimpen. Dat je met eenvoudige middelen een dijk van een gemakkelijk te hanteren webpagina kunt maken. Je zou Hyves ook kunnen zien als een soort blog waarop mensen een reactie kwijt kunnen. Zoals iemand een gastenboekvisite brengt aan een ‘gewone’ website. Vergelijk Hyves eens met het superonaantrekkelijke Facebook en het zo mogelijk nog vervelender LinkedIn. Je kunt op de eerste wel foto’s en films kwijt maar om nou te zeggen dat de opmaak een indruk wekt van gezelligheid: nee. Met MySpace lijkt iets meer mogelijk te zijn maar hoewel ik aardig met de computer overweg kan, is het me nog niet gelukt er iets leuks aan te ontfutselen. Vandaar ook dat ik me in dit relaas over ontvrienden slechts tot Hyves beperk. Maar dit terzijde.
En nu. Hyves weer gaan gebruiken op de manier die mij aanvankelijk voor ogen stond. Dus:
1] Niente krabbels en vrienden maar gewoon een webpagina waarop ik van alles kwijt kan. Gaat mij ook weer aan het hart van met velen heb ik toch een leuk contact opgebouwd.
2] Het zo laten maar dan wel met enkele voorwaarden erbij, bijvoorbeeld:
Als je je profiel verwijdert of mij opzegt, vind ik het heel fijn om daar een berichtje van te krijgen. Zonder commentaar of wat dan ook. Gewoon even melden. Oké?
Had dit een paar dagen in mijn tekstkader gezet. Het had weinig effect en trouwens, wat moet je ermee. Gaan slaan? Smeken of je alsjeblieft weer terug mag komen?
3] Gewoon niets doen en me blijven ergeren aan het ontvrienden.
4] It’s all in the game: me niet meer ergeren! Deze zal het wel worden!
Ik nodig Hyvesvrienden uit omdat ze mij leuk lijken en krijg uitnodigingen van mensen die ik om dezelfde reden accepteer. Ik ontvriend iemand slechts in een uiterst geval. Bijvoorbeeld als mensen twijfelachtige taal uitslaan of andere ‘rare dingen’ aan mij kenbaar maken. Het is aan mij om te bepalen wat ik daaronder versta en waar mijn grenzen liggen.
Voordat je op de knop drukt zijn een paar dingen misschien het overwegen waard. Zo kan je je afvragen of deze ‘vriend’ jou in de weg zit. Moet je hem te eten geven of op de pot zetten? Nee? Laat iedereen dan toch gewoon Hyven op zijn eigen manier. Met andere woorden: zie de titel van dit stukje.
Maak jouw eigen website met JouwWeb