MAG DAT?

Je had in de jaren 80 en 90 zo’n kinderprogramma bij de VPRO: Villa Achterwerk. Daarin zat een terugkerende sketch die ‘De familie Magdat’ heette. Er kwam lekker veel onsmakelijks voorbij. Het gemiddelde niveau van de vraagstelling was zo ongeveer: hondenpoep van de brug schrobben met de tandenborstel van je vader, mag dat? Voor kinderen natuurlijk heel hilarisch. En altijd luidde het antwoord: ja, dat mag, met de argumentatie erachteraan. Ook al zag de jongste kleuter onder de toehoorders dat de gegeven toestemming verre van in de haak was.

Ik moest daar toevallig van de week aan denken.

Wat ze ons allemaal voorgelogen hebben, ons hebben aangedaan en nog steeds aandoen. De vaccinaties, de op meerdere vlakken verwoestende social distancing, de avondklok, het volstrekt tegen alle logica indruisende asielbeleid. Mocht dat? Mag dat?

Veel acties waren sowieso niet toegestaan, al zijn ze evengoed uitgevoerd of gaan ze nog uitgevoerd worden.

Onschuldige mensen in beestenwagens proppen en op transport zetten, op weg naar mateloze ontberingen en verval. Ze zonder enige vorm van proces de dood injagen, hun huis en bezittingen inpikken. Mag dat?

Nee, natuurlijk mag dat niet! Maar het gebeurde. Ze deden het gewoon. Alsof het zo hoorde!

‘Nooit meer’ duurt kennelijk niet langer dan 80 jaar. Als men mij vóór 2020 de huidige situatie had voorspeld, had ik het niet geloofd. Dat er, na alles wat er is gebeurd, nog steeds mensen zijn die nu alweer vrolijk fluitend naar de priklocatie huppelen en voor alles wat er in ons land zo duidelijk aantoonbaar misgaat een excuus weten te vinden, dat blijft voor mij het meest onbegrijpelijke wat er in deze psychologische oorlog is gepasseerd. Deze meelopers houden het systeem in stand dat alleen bij de gratie van angst doeltreffend kon en kan functioneren.

Gefrustreerd en gebroken, dat is wat ik ben. Ook al zou deze catastrofe ooit helemaal achter de rug zijn (wat niet gaat gebeuren, zeker niet op korte termijn) dan is de schade zo enorm ingrijpend. Wat ons is aangedaan blijft na-echoën in onze ziel. Vooral, omdat de veroorzakers van het onvoorstelbare bedrog niet de enige vijanden bleken te zijn. Ook sommige familieleden en kennissen keerden zich tegen ons. Zij werkten eraan mee om ons tot wappie te verklaren, door te negeren wat we te vertellen hadden en ons neer te zetten als een ontoerekenbare halve zool…

Het gevoel hierover is lastig te omschrijven. Ik houd mijn mond om geen discussies uit te lokken. Het is de gewaarwording van alle kanten in de steek gelaten te zijn. Terwijl de andere partij wel luidop zijn mening mag ventileren omdat dat de ‘politiek correcte’ is.

Politiek correct. Wie heeft die term, waarmee alles wat krom is wordt recht gepraat, eigenlijk bedacht?

‘Zij die bewust hun ogen sluiten voor het kwaad dat in deze wereld werkzaam is, zijn rechtstreeks mede schuldig aan alle ellende die dit kwaad aanricht bij miljarden mensen.’ Quote.

Het dagelijks leven gaat intussen ook gewoon door, met alle zorgen en ups en downs van dien. Ik ben nu in de herfst van mijn leven aangeland en door de lange duur van de situatie raak ik een beetje door mijn veerkracht heen. Het valt mij zwaar om er toch nog het beste uit te halen. En, mijn god, wat doet het pijn.